ulubione w tym tygodniu

Flamingo- Hypnotised

Patrząc na te rzeczy myślę sobie jestem gotowa na lato;D

A następnie przypominam sobie 50C upału i nachodzi mnie zwątpienie..ale cóż poradzić;) 

Kosmetyczka i brelok New Look, gąbka od mamy, muszelki z różnych słonecznych plaż, bronzer, korektor i róż Urban Decay, brokat Wet&Wild, pomadki tarte cosmetics.

Titanic the Exhibition

Odwiedziłam ją w kwietniu w Warszawie (Pałac Kultury i Nauki), ale ponieważ będzie trwała do października to może jeszcze ktoś po tym poście zostanie zachęcony do jej przeżycia;) 

Tak, tą wystawę się bardziej przeżywa, niż tylko ogląda za sprawą historii płynących z odtwarzaczy MP3, które dostaje się na wejściu. Wyeksponowane zdjęcia, pamiątki, modele oraz rekonstrukcje pozwalają poznać historię nie tylko samego statku od strony technicznej i dekoracyjnej, ale też wielu osób związanych z jego powstaniem, jego pasażerów i oczywiście tragiczny rejs. 

Zdjęć mam dosłownie kilka (w zasadzie tylko rekonstrukcji wnętrz pierwszej klasy) bo ta wystawa mnie pochłonęła;p Jest niezwykle ciekawa, wnikliwa i wszechstronna. Szczerze polecam ;) Po namyśle stwierdzam, że zdjęcia tak czy siak nie oddały by klimatu oraz ilości informacji/historii poszczególnych pasażerów itd...Trzeba zobaczyć samemu;)

*Jako ciekawostkę dodam tylko, że wśród eksponatów znajdziemy również prawdziwą górę lodową;) (której zdjęcia nie mam;p ale mam zdjęcie koszuli nocnej w której jedna z pań została uratowana;p;])

Piękna podróż w czasie i zachowanie pamięci o ofiarach, ocalałych i niezwykłym statku.

wulkan Taal, Filipiny

 W kwietniu odwiedziłam po raz drugi stolicę Filipin- Manilę. Pierwszym razem lało jak z cebra i pięknie przespałam cały przestój. Teraz korzystając z upalnej, ale przyjemnej pogody, wybrałam się z koleżankami z pracy na wycieczkę, której celem było zobaczenie jeziora w aktywnym wulkanie Taal znajdującym się na jeziorze;)

 Z hotelu w centrum miasta, samochodem zostałyśmy zawiezione na oddaloną o dwie godziny jazdy prowincję Batangas (droga po wzgórzu niczym serpentyna, a tak wysoko, że się uszy same odtykały;)). Tam, w kawiarni, czekał na nas organizator i łódka, którą dostałyśmy się na wyspę z wulkanem. Droga na szczyt (żeby zobaczyć jezioro w kraterze) była zdecydowanie wymagająca. Możliwości były dwie: pieszo lub na małych, biednych konikach. I chociaż ubolewam nad losem koników, szybko pożałowałam decyzji aby iść pieszo... Ścieżka była wąska, grząska, piaszczysta, wydeptana i pod strome zbocze (chwilami w dół, żeby potem było jeszcze bardziej stromo w górę). A i jeszcze 40 stopni temperatury powietrza oraz marudne koleżanki, które szybko przypomniały mi, dlaczego tak lubię wychodzić sama;) 

 Widoki zrekompensowały trudy. Jezioro w kraterze ma piękną turkusową barwę, ale z bliska woda wydaje się czarna (sprawka wulkanicznego piasku), po poruszeniu podłoża, uwalnia mnóstwo bąbelków powietrza, podobno dobra jest na wysypki (tak pani przewodnik mówiła). W skład wycieczki wchodziła kąpiel w tym ciekawym miejscu, ja jednak tylko pomoczyłam stopy;) 

 Powrót był już lżejszą trasą, po zejściu drugą stroną szczytu, wzdłuż brzegu, na którym znajduje się wioska. Większość ludzi to rybacy, pracujący na jeziorze otaczającym wulkan, część zajmuje się też przybywającymi tutaj turystami. Oficjalnie, zamieszkanie tego miejsca jest nielegalne (ostatnia erupcja była w 1977, czyli nie tak dawno), chociaż widząc dramatyczne warunki, w których żyją ci biedni ludzie, podejrzewam, że ciężko było by znaleźć im alternatywę, nawet jeśli wulkan nie śpi.  

Poniżej chodnik wybudowany na zastygłej w skały lawie z ostatniej erupcji. Teraz wyrastają z niej młode drzewka, kiedyś była tam wioska.

Nie widać tego na zdjęciu, ale z przeciwnego brzegu wydobywała się cały czas para, co dodawało temu rajskiemu miejscu nutkę grozy;)

Z tego co zauważyłam, przysmak lokalnych. Wielkie drzewa, których owoce to takie właśnie fasolki;D zwane przez nich Sweet Caroline. Smakowało jak bardzo suche jabłko:) i muszę się przyznać, że całkiem sporo tego zjadłam;D

;*

skreślone z listy

Od dłuższego czasu bardzo chciałam się przekonać jak to jest startować i lądować na wodzie...;)
Teraz już wiem- jak po maśle!:) 
Pod koniec marca, na którymś już przestoju w Seattle udało mi się dostać na wycieczkowy lot tym uroczym hydroplanem. Ponieważ firma ma tylko dwa loty dziennie, mój czas bardzo ograniczony, a miejsc w nim jest tylko sześć ( z czego dwa zajmują piloci), nie było to najłatwiejsze zadanie. Warto było czekać, pilnować i próbować! Widok magiczny.
Seattle chyba nigdy mi się nie znudzi;)